Hoe ontstaan grote conflicten over kleine voorvallen in relaties?

Als de eerste gehechtheidsrelatie die je kreeg in je leven, vaak de relatie met je ouders, een veilige relatie was, waarin je gekoesterd en verzorgd werd en waarin je voelde dat er van je gehouden werd, is de kans groot dat je op volwassen leeftijd een relatie zoekt die voldoet aan dezelfde voorwaarden. In de loop van je leven leer je van alles over jezelf door alles wat je tegenkomt in je leven.

Als je naast het veilige gezin waarin je de bevestiging kreeg dat je goed was, zoals je was, ook vriendjes had, zal je opgroeien tot een stabiele volwassene, die tegen een stootje kan. Als je dan een partner treft, die ook kon opgroeien tot een stabiele volwassene, betekent dat niet dat jullie nooit ruzie zullen hebben. Het verschil met partners die in hun jeugd beschadigd zijn, is dat bij jullie een ruzie constructief opgelost kan worden, zodat jullie niet verwijderd raken van elkaar, het geen schade brengt aan jullie relatie.

Wat leerde je van je ouders over relaties?

Maar als je opgegroeid bent in een gezin waarin je ouders vaak ruzie maakten met elkaar, er  nauwelijks naar je omgekeken werd of er werd onvoorspelbaar op jouw gedrag gereageerd, kan je over jezelf geleerd hebben dat je er alleen mag zijn als je lief en rustig bent. Als je werd gepest op school, kan  je zijn gaan geloven dat je niet goed bent zoals je bent of dat je er niet bij hoort. Zodra er tussen jou en je partner iets voorvalt, waarin die overtuiging getriggerd wordt, dat kan zelfs iets kleins zijn als een bepaalde uitdrukking op het gezicht van je partner, voel je jezelf direct weer net zo kwetsbaar en onzeker als toen je klein was. Vervolgens reageer je buitenproportioneel fel op het gedrag van je partner.

Dit kan zijn heel boos worden, stem verheffen, verwijten maken, maar het kan ook zijn dat je jezelf helemaal terug trekt, onbereikbaar wordt. Eigenlijk doe je hetzelfde als je vroeger deed, als je jezelf onveilig en/of niet gezien voelde. Je partner snapt niets van die felle reactie en reageert terug vanuit eigen overlevingsstrategieën die als kind zijn aangeleerd. Zo kan het gebeuren dat een voorval dat op zich niets voorstelt, in jullie beleving heel groot wordt.

Wat betekent zo’n heftige reactie voor de veiligheid en verbinding in jullie relatie?

Tijdens je groei naar volwassenheid heb je wellicht ooit het besluit genomen dat je jezelf nooit meer zo klein en naar wilt voelen als vroeger. Als je partner iets zegt of doet, of op een bepaalde manier kijkt, zal je niet laten zien dat je jezelf gekwetst of onveilig voelt, bang om de verbinding met je partner te verliezen, maar laat je vooral boosheid zien, alsof je jezelf heel groot wilt maken om jezelf niet zo klein te hoeven voelen.

En vindt dan de weg terug naar elkaar maar weer. Dat zal niet meevallen. Pas als je begrijpt wat er gebeurt bij jezelf en bij de ander en je begrijpt waar die reactie van beiden vandaan komt en je hebt geleerd te zeggen wat je van je partner zou willen, is het mogelijk om uit dat patroon te stappen en er als volwassenen over te praten. Als jullie geleerd hebben over jezelf dat je er niet toe doet,  kan het  zijn dat jullie als 2 kleine kinderen blijven mokken of zal je over de pijn van het voorval heen stappen en verder gaan met je leven.

De wond die er al heel lang zit, krijgt dan misschien een dun korstje, maar bij het eerstvolgende kleine voorval springt de wond weer open. De wond krijgt geen kans om te helen. Als je wilt lezen hoe we in relatietherapie aan het werk gaan met de patronen die jullie samen ontwikkeld hebben, hoe we de wonden uit jullie jeugd kunnen helen, lees dan mijn blog over hoe relatietherapie werkt.

Hebben jullie ook grote conflicten over kleine voorvallen, maak een afspraak bij de BergWeg in Westland, dan gaan we werken aan een fijne relatie