Grenzen aangeven, makkelijk of bijna onmogelijk?

Grenzen aangeven heeft alles te maken met je eigen ruimte innemen. Maar ook met weten dat je goed bent zoals je bent. Heb je moeite met grenzen aangeven, dan heb je waarschijnlijk erkenning of waardering van anderen nodig om te geloven dat je goed bent zoals je bent. Vooral mensen die als kind gepest zijn op school, zijn het tegendeel over zichzelf gaan geloven.

Klaar staan voor anderen

Als je dan ook nog uit een gezin komt waar weinig aandacht voor jouw behoeften was, wordt het vrijwel onmogelijk om de erkenning aan jezelf te geven. Dit kan ervoor zorgen dat je neiging hebt tot grenzeloosheid. Sterker nog, jij bent die persoon die klaar staat om anderen te helpen, nog voordat die ander wist hulp nodig te hebben.

Hoe kon het zo ver komen dat je niet weet wat je zelf nodig hebt?

Je hebt ergens in je leven geleerd dat jij niet belangrijk bent. Dat is een naar gevoel dat je wilt compenseren. Grenzeloosheid kan een poging zijn om dankbaarheid van anderen te ontvangen. In de hoop dat je, als je maar vaak genoeg waardering krijgt, gaat geloven dat je wel goed bent zoals je bent.

Bevestiging aan jezelf

Ervaring leert dat het helaas zo niet werkt. Je kan nog zo veel waardering van anderen krijgen, zolang je die bevestiging niet aan jezelf kan geven, beklijft het niet. Het lijkt vooral goedheid en behulpzaamheid, al die grenzeloosheid, maar je doet het zeker niet belangeloos. Je wilt er namelijk waardering, bevestiging, erkenning voor terug krijgen. De kans is groot dat je dit juist niet zal krijgen als je die ander geholpen hebt en daarbij je eigen behoeften opzij moest zetten.

Als je jezelf gedraagt als iemand die er niet toe doet, zal de ander je meestal ook niet laten weten hoe belangrijk je bent. Mogelijk ga je dan nog meer je best doen om de ander ter wille te zijn, in de hoop dat die waardering dan wel zal komen. De ander heeft er in dat geval belang bij om geen waardering te laten blijken, want dan ga je alleen maar meer doen.

Die ander is natuurlijk niet bewust van je aan het profiteren en jij bent niet bewust grenzeloos om waardering te krijgen. Zolang je jezelf en je eigen behoeften niet serieus neemt, zal een ander dat ook niet doen. Oftewel, als je jezelf als deurmat gedraagt, moet je er niet gek van opkijken als anderen over je heen lopen.

 

Weten wat je wilt wijst je de weg naar je grenzen

Als je weet wat je wilt, wat jouw behoeften zijn, kan je aangeven bij de ander wat jij nodig hebt. Ook weet je dan of iets goed is voor je of niet, als iemand een verzoek aan je doet. Je weet dat iets over je grens gaat, door te letten op de signalen die je lichaam je geeft. Je gevoel liegt nooit. Als je irritatie voelt, als iemand vraagt om hulp, dan weet je dat die hulp in dit geval niet goed voor jou is.

Als je verdriet, of zelfs wanhoop of woede voelt als je iemand geholpen hebt en er komt geen of niet voldoende waardering, weet je ook dat je niet naar je eigen behoeften geluisterd hebt. Als jij wilt leren om je grenzen aan te geven en te ontdekken wat je behoeften zijn, maak dan eens een afspraak bij praktijk de BergWeg in Naaldwijk. Dan gaan we werken aan zelfbevestiging, zelfliefde en leren dat je goed bent zoals je bent. Zelfs als je “nee” zegt op een hulpvraag.